F.J. - Den Haag (Een zoon van een getraumatiseerde oorlogsgetroffene)
"Vandaag heb ik je boek 'Oorlogskind in vredestijd' uitgelezen. Een indrukwekkend verhaal en voor mij een 'feest' van herkenning. Feest, tussen aanhalingstekens, maar ik ga er vanuit dat je begrijpt waar ik op doel.
Ik heb meerdere maken een traan gelaten tijdens het lezen en zeker de laatste pagina heeft mij geraakt tot tranen toe. Herkenning?? Zelfmedelijden?? Boosheid?? Er toe doen??..... Ik weet het niet.
Mijn vader was militair ten tijde van het uitbreken van de oorlog en is dus krijgsgevangene geweest. Wat ik weet, en dat is heel weinig, is dat hij door een hel is gegaan en dat heeft hem gemaakt tot wie/wat hij was.
Ik weet pas een paar jaar dat hij PTTS had, en als ik dat toen geweten had, was ik misschien wel anders om gegaan met de situatie.
Mijn vader en ik konden niet met en niet zonder elkaar. Ik weet dat hij zielsveel van mij hield en ik ook van hem, maar zoals jij dat ook omschrijft, de situaties waren vaak niet houdbaar.

Ik heb veel verdrongen uit die tijd, maar nu ik ouder ben wil ik het weten, …..te laat….
Jouw verhaal zorgt er voor dat ik dingen kan terughalen… pijnlijk, maar misschien wel nodig
Ik snap nu wat er met hem gebeurde, kan sommige zaken verklaren en snap ook dat ik als jonge man, de connectie niet kon maken… ik was met mijzelf bezig…. Ik merk nu, dat ik veel last heb van mijn verleden en dat ik niet altijd even redelijk ben naar vrouw en kinderen… Ik herken mijn vader in mijzelf.

Nogmaals dank, dat jij je verhaal hebt opgeschreven.
Het heeft mij weer een stapje verder geholpen."

Christ Klep, militair historicus
"'Oorlogskind in vredestijd' is vooral een confronterend en leerzaam boek."

(uit:CheckPoint, maandblad voor veteranen, maart 2016)


Generaal b.d. Peter van Uhm
Commandant der Strijdkrachten (2008-2012)

"Een trauma, je vraagt er niet om, het overkomt je. Zo ook de vader van Laurens van Aggelen tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het overkomt niet alleen de vader, maar het hele gezin. Laurens schrijft op een open en indringende wijze wat dit voor een gevolgen heeft voor zowel zijn vader, zijn moeder als voor hemzelf. Hij vertelt als het ware zijn strijd om door schade en soms schande om te gaan met zijn getraumatiseerde vader en met zijn eigen emoties. Het zit diep, dat voel je. Hij komt van ver, maar weet de weg vooruit in zijn leven te vinden en koestert de liefdevolle band met zijn moeder. Met dit boek levert Laurens een goede bijdrage aan begrip voor wat een posttraumatische stressstoornis is en wat, maar ook hoe diep, de gevolgen ervan kunnen zijn. Het overkomt je. Je hoeft je er niet voor te schamen. Stop het niet weg maar maak het bespreekbaar en aanvaard hulp. Laurens laat zien dat dit echt kan!"

Drs. A.M.C. (Angelien) Eijsink
Lid van de Tweede Kamerfractie van de PvdA, woordvoerster algemeen defensiebeleid en defensie-aspecten van vredesmissies, alsmede oorlogsgetroffenen.
"Zeer onder de indruk."

Recensie brancheorganisatie NBD Biblion
Post Traumatisch Stress Stoornis (PTSS) komt voor bij mensen die blijvend lijden onder doorstane oorlogsverschrikkingen. De Arnhemse journalist en schrijver Van Aggelen, wiens ouders de Slag om Arnhem (1944) hebben meegemaakt, vertelt over het leven met zijn vader die aan PTSS leed. Voor hem en zijn moeder, die hij met grote liefde beschrijft, was dit leven uiterst moeilijk en de lezer wordt met verbijstering vervuld over het door de vader volledig gedomineerde en verstoorde gezinsleven, waardoor de schrijver een bijzonder moeilijke jeugd heeft gehad. Ondanks alle ellende en verdriet, en dat is de boodschap van dit meeslepend geschreven verhaal, weet hij echter uit te groeien tot een volwassen en sterke persoonlijkheid die zijn levensroeping vindt in het schrijven en vrijwilligerswerk voor veteranenorganisaties. Een aangrijpend en tegelijkertijd bemoedigend verhaal, dat laat zien wat liefde, óók tot de lijdende vader, en geestkracht vermogen.

Drs. J.C. (Javelin) Zwakhalen, (i.r.g.m. majoor)
Krijgsmachtaalmoezenier
"Ik heb het boek met veel waardering en bewondering gelezen. De kracht van het boek ligt wat mij betreft niet alleen in de woorden die Laurens tracht te geven aan het mysterieuze dat hem niet meer los kan laten en hem voortstuwt tot een ongekende productie van boeken, circulerend rond hetzelfde thema. De kracht ligt ook in de beweging die Laurens zelf maakt en die hij laat zien in zijn leven: hij slaagt erin om een onbegrijpelijke en traumatische gebeurtenis van structuur te voorzien door middel van woorden. Hij heeft van die gebeurtenis, die aanvankelijk slechts ellende, chaos en wanhoop bracht, een bron van inspiratie weten te maken die hem letterlijk heeft bevrijd. Niet dat de ellende is vergeten of uitgewist, integendeel. Zijn boek getuigt van die ellende die bladzijde na bladzijde een stem door het woord krijgt. De bevrijding ligt 'em in het voorbeeld dat Laurens ons geeft met zichzelf: het boek dat hij heeft geschreven bevat een verwijzing naar hem.

Sommige gebeurtenissen verbinden de generaties met elkaar. Oorlog is zo'n gebeurtenis. We moeten zulke gebeurtenissen gezamenlijk ombuigen van het destructieve, naar het waarlijk opbouwende. Alleen zo komen we voorbij het goed en het kwaad, waarin we anders blijven steken. Het leven van Laurens geeft ons een leidraad hoe dat zou kunnen. De boeken die hij schrijft geven woorden aan een stem die vele van ons de juiste richting zouden kunnen wijzen.

Een zoon van een getraumatiseerde oorlogsgetroffene die niet met naam vermeld wenst te worden:
"Ik heb je boek uitgelezen en bepaalde citaten zelfs een paar keer en realiseer me nu des te meer dat een in bepaalde opzichten gelijke jeugd diepe sporen heeft achtergelaten. Ik vind het moeilijk om over te praten maar vandaag deden zich ook wat dingen voor die bepaalde stressgevoelens opriepen die ik, na het lezen van dit boek, nu meer bewust kan herleiden. In ieder geval bedankt voor het delen van je strijd, het geeft mij toch een soort gvoel van verwantschap gevoel (niet de enige te zijn.)"